"ΠΕΤΑ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ,ΠΕΤΑ"

2 χρόνια πέρασαν με τη μικρή μου τάξη γύρω μου..Αυριο θα καμαρώσω τα εκτάκια  μου να παρελαύνουν.Άλλη μια φορά θα σκεφτώ και θα συγκρίνω πόσο μικρά ήταν όταν τα πήρα και πόσο μεγάλωσαν και έτσι  θα καμαρώνω για τα παιδιά πουέγιναν..Μεστωμένα,μυαλωμένα,ευαισθητοποιημένα κοινωνικά ,ωριμότερα..Θα δω στο πρόσωπό τους τον κόσμο να ανοίγεται και να προσπαθούν να τον πιάσουν.
Ηταν "μωρά"(συγχωρέστε τη λέξη που χρησιμοποιώ αλλά τη λέω με τρυφερότητα.) όταν τα πήρα..Ενιωθα ότι πρέπει να τα προστατέψω μέχρι να τους μάθω να ανοίγουν τα φτερά τους.Να σκέφτονται με .."τετράγωνη λογική", όπως τους έλεγα,αλλά να βλέπουν όμως και με την καρδιά τον κόσμο γύρω τους.Και τα κατάφεραν. Ναι τα κατάφεραν
Αυριο την ώρα που θα τα καμαρώνω ,τα μάτια μου θα ναι στα μάτια τους.Στα μάτια του καθενός και της καθεμιάς τους.Για να διακρίνω το μέλλον μέσα τους να έρχεται και το μόνο που θα πω είναι:
'ΠΈΤΑ ΨΥΧΗ ΜΟΥ,ΠΕΤΑ..Πέτα ψηλά,πιάσε τα ουράνια και ζήσε..Κάθε στιγμή .κάθε όνειρό σου..Είμαι σίγουρη για σένα..Θα τα καταφέρεις..ΠΕΤΑ ΨΥΧΗ ΜΟΥ .ΠΕΤΑ"

Και όμως εμείς την είδαμε!!!

Ποιος μπορεί να σταματήσει την περιέργεια των παιδιών?Την τάση τους για ανακαλυπτική μάθηση?Ποιος μπορεί να σταματήσει την εξέλιξη ,τη φυσική?Ποιος θα μπορούσε  σήμερα να στερήσει από τα παιδιά το να δουν σήμερα το φαινόμενο μιας μερικής έκλειψης παίρνοντας όλες τις προφυλάξεις?
4 η ώρα μαθήματος  και ήταν ήδη κολλημένα στα παράθυρα.Περίμεναν.Ο,τι και να ναι μια έκλειψη είναι σημαντική.Είναι μια μνήμη,μια εικόνα,κάτι το μαγικό που αυτά τα παιδιά του 2015 θα χουν την ευκαιρία να το ξαναδούν στα 23 περίπου..Με μια διαφορά ..Τότε ΔΕΝ ΘΑ ΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ..
2 γονείς μαθητών μου η κ.Μελισσανίδου και ο κ.Ντάμτσης  μερίμνησαν ώστε να μας φέρουν ειδικά τζάμια για να παρακολουθήσουμε το φαινόμενο..2 σειρές και το  ένα πίσω από  το άλλο τα παιδιά.Δευτερόλεπτα η πρώτη θέαση και το πρώτο "ουαου"με τα προσωπάκια να φωτίζονται..Δεύτερη θέαση μετά από 10 λεπτά.Το "ουάου"παραμένει..3η θέαση στα επόμενα 10 λεπτά.."΄Κυρία έξω μοιάζει σαν να ναι απόγευμα .Οχι πολύ αλλά  μοιάζει" Και πάλι ,και ξανά .και ξανά και μόνο δευτερόλεπτα η θέαση..Και κάθε φορά να κοιτούν τον ουρανό σαν θαύμα..Μα είναι..Είναι η πρώτη φορά που βλέπουν τον ήλιο κατάματα.Αυτόν τον ήλιο που τα ζεσταίνει,μεγαλώνει τα φυτά,φροντίζει τη γη ,κοιτούσαν αυτόν τον ήλιο που δίνει φως στον πλανήτη μας..
-Κυρία ο ήλιος μας το φεγγάρι εμείς ,τοσο κοντά μα και τόσο μακριά..Είναι απίστευτο κυρία..Μοναδικό"
Και το φαινόμενο τελειώνει..Μα σήμερα κέρδισαν κάτι.Ακόμα μια σχολική ανάμνηση ενός κόσμου που πάντα θα ναι άγνωστος για αυτα..Και όμως σήμερα τον άγγιξαν.,ΧΑΛΑΛΙ η χαμένη ώρα..Χαλάλι..Εξάλλου και την άλλη βδομάδα θα χουμε μαθηματικά..Σαν παιδιά όμως ποτέ δεν θα ξαναζήσουν αυτό που έζησαν..

και ναι τράβηξα τη φωτό βάζοντας μπροστά από την κάμερά μου το ειδκό γυαλί..

Και είδαμε την έκλειψη και στον προτζέκτορα του τμήματος ΣΤ του 5ου .Δ.Σ. Αλεξάνδρειας καθώς ο κ.Θεόδωρος Αρβανιτίδης είχε συνδεθεί στη σελίδα που την έδειχνε..

Αυτό θα το ξαναζήσουν τα παιδιά χωρίς όμως τότε να ναι παιδιά..

Κατασκευή για να δείτε αύριο την ηλιακή έκλειψη

Αύριο πολλά από τα παιδιά μας θα θελήσουν να δουν την ηλιακή έκλειψη.Ολοι γνωρίζουμε πως δεν πρέπει να τη δούμε χωρίς τα ειδικά γυαλιά που διατίθενται στο εμπόριο .Τι γίνεται όμως όταν ΔΕΝ έχεις τον απαραίτητο εξοπλισμό?Πολλλυ απλό..Παρακολουθήστε το παρακάτω βίντεο και φτιάξτε ένα προτζέκτορα μέσω του οποίου θα παρακολουθήσετε το φαινόμενο που θα επαναληφθεί σε 11 χρόνια από σήμερα..

"ΤΑΞΗ 1977" Επιστροφή στο παρελθόν.

Στα πλαίσια του προγράμματος που εκπονούμε φέτος με θέμα"Το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας απο το χθες στο σήμερα" με αναφορές στην εκπαίδευση της Αρχαίας Ελλάδας της Τουρκοκρατίας και μετέπειτα έως τις μέρες μας,αναβιώσαμε στην τάξη 2 μέρες από μια τάξη του 1977
Πριν γίνει αυτό βέβαια έγινε με τα παιδιά και για αρκετές μέρες συζήτηση για το πως κάναμε μάθημα εμείς,για τις διαφορές του τότε σχολείου με το σημερινό ενώ διαβάσαμε και κάποια κείμενα (θα σας τα δώσω παρακάτω)σχετικά με το θέμα αυτό δηλαδή του πως ήταν το σχολείο οι τάξεις  και το μάθημα κατά το παρελθόν.Είδαμε διάφορες φωτογραφίες από διάφορες περιόδους (ξεκινούσαν από το 1900 περίπου έως σήμερα) φωτογραφίες ενδεικτικές των τάξεων ,του ντυσίματος της εποχής και των δασκάλων.
Επόμενο βήμα ήταν να παρακολουθήσουμε στο σχολείο αποσπάσματα από αγαπημένες ταινίες μου όπως ο "Ψύλλος" και η ταινία που θεωρώ κορυφαία ξένη προσωπικά "Το σκασιαρχείο" που έδωσαν στα παιδιά μια ιδέα του πως ήταν οι τάξεις της εποχής εκείνης μετά τον πόλεμο αλλά και κατά τη δεκαετία του 70 .Συζητήσαμε με τα παιδιά τις σκηνές του σχολείου τον τρόπο των δασκάλων κλπ.
Οι ερωτήσεις απλές .
Τι παρατηρήσατε όσον αφορά τους χώρους.
Τι φοράνε τα παιδιά και γιατί
Ο δάσκαλος πως αντιδρά και γιατί?
Τι έκανε το στομάχι σας να σφιχτεί?
Τι θα κάνατε εσείς στη θέση του κλπ
Μετά την επεξεργασία προχωρήσαμε στην εικονική τάξη με στόχο τη σύγκριση και μόνο του σχολείου του χθες με του σήμερα..Μια μέρα πριν από την έναρξη εξήγησα στα παιδιά πως από την πρώτη στιγμή  που θα μπούμε μέσα στην τάξη η τάξη μας γυρίζει πίσω στο παρελθόν .Τους μίλησα για τις τιμωρίες της εποχής και φυσικά για την απαραίτητη βέργα ενώ για να συνηθίσουν τον ήχο δοκιμάσαμε το χάρακα στον αέρα..Κάθε τι είχε προμελετηθεί..Απάντησα σε όλες τους τις απορίες οι οποίες ήταν από το πως θα πρέπει να μαθαίνουν το μάθημα,το πως θα τιμωρούνται και φυσικά αν η βέργα θα προσγειωθεί στα χέρια τους..Οι ερωτήσεις σε αυτό το στάδιο έπεφταν βροχή ενώ επαναλάμβανα συχνά πως δεν υπάρχει περίπτωση να χτυπήσω κανέναν ούτε φυσικά να τα πονέσω και πως ο στόχος μας είναι μόνο να βιώσουν τα συναισθήματα και όχι τον σωματικό πόνο των παιδιών.
Ζήτησα να φορέσουν μπλε ή γαλάζια μπλούζα και τζιν μπλε ή μαύρο παντελόνι ενώ τα κορίτσια θα πρεπε να έχουν μαζεμένα τα μαλλιά τους και να φοράνε και  κορδέλες(καθώς δεν υπάρχουν πια ποδιές) ενώ τους τόνισα ότι το παραμικρό γέλιο κατά την εφαρμογή της εικονικής τάξης θα επιφέρει άμεσα την τιμωρία γιατί απλά θα κοροϊδέψουν τη δασκάλα του 1977 και αυτή τέτοια δεν σήκωνε.Επαναλάμβανα στα παιδιά πως αν για οποιοδήποτε λόγο νιώσουν πως δεν αντέξουν θα πρέπει να μου το πουν αμέσως για να σταματήσω αν χρειαστεί το εργαστήρι.Θα πω εδώ πως οι σχέσεις μεταξύ του δασκάλου και των μαθητών για να εφαρμοστεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να είναι δομημένες πάνω στην εμπιστοσύνη και στην αποδοχή  και τα παιδιά να γνωρίζουν πως ο δάσκαλός τους τα προστατεύει πάντα.

Έτσι και έγινε..Την επόμενη μέρα τα παιδιά ήρθαν όπως το συζητήσαμε.Μάλιστα η μητέρα μαθήτριάς

μου ¨"προχώρησε"λίγο παραπέρα .Βρήκε ποδιά και έντυσε την κόρη της.Αυτό ξένισε τους μαθητές του σχολείου μας και ανέλαβε ο διευθυντής μας να εξηγήσει τι κάναμε και ποιος ο ρόλος της ποδιάς.
Ανεβήκαμε στις τάξεις.Τα θρανία ήταν πια ανά δύο.Η βέργα που μας έφερε μια μικρή πάνω στην έδρα)Εγώ ήμουν ήδη στην τάξη.Με το που έμπαινα υιοθέτησα το "ύφος "΄των δασκάλων που είχαν δει στις  ταινίες.Που χρόνος και όρεξη να ψιθυρίσουν.Κάναμε το μάθημα όπως τότε.Οι μαθητές μου να γράφουν και εγώ να περιφέρομαι με ένα κόκκινο στυλό.να μιλάνε μεταξύ τους και εγώ να χτυπάω τη βέργα ελαφριά στην παλάμη μου,να τους σηκώνω να πουν όρθιοι μάθημα και να τα αποπαίρνω και αυτά να τα χάνουν και άλλα να βουρκώνουν και να τρομάζουν.Βέβαια όταν  έβλεπα πως ένιωθαν άσχημα έλεγα"¨επαναφορά στο σήμερα παιδιά.Να σταματήσουμε εδώ αν δεν μπορείτε"¨και η απάντηση ήταν "όχι κυρία.Απλά πρέπει να ήταν πολύ δύσκολο για εσάς να το ζείτε κάθε μέρα"και έτσι συνεχίζαμε.Πίνακας,τετράδια,σκυμμένα κεφάλια,ελάχιστοι ψίθυροι,φόβος όταν τα σήκωνα να πουν μάθημα χωρίς να σηκώσουν χέρι και όλα όσα είχαμε δει ζωντάνευαν  μπροστά τους .Δυο μέρες κράτησε η εικονική τάξη..Δυο μέρες που το χέρι τους πόνεσε να γράφει,δυο μέρες που παρακαλούσαν να μην τα σηκώσω να πουν παπαγαλία ,δύο μέρες που η ησυχία από φόβο της τιμωρίας(που δεν ήταν άλλες από το γραπτό κείμενο:"δεν ξαναμιλάω στην τάξη "40 φορές (είπαμε να μην τα τρελάνουμε αν και εμείς το γράφαμε 200) το να κοιτάς τον τοίχο όρθιος  και το να κάθεσαι στο θρανίο του ζωηρού και αγενέστατου μαθητή αλλά και ο  ήχος της βέργας που έσχιζε τον αέρα (και αυτό τιμωρία ήταν για αυτά)
Το εργαστήρι τελείωσε την 6η ώρα ενός εφτάωρου που έχουμε.Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ανακούφιση των παιδιών και το χαλάρωμα όταν κοιτώντας το ρολόι μου είπα ΄ΤΕΛΟΣ.Επιστρέψαμε" και αμέσως χαμογέλασα ζητώντας να βγάλουν τις κορδέλες και τα αμάνικα .'Περίμενα κάποια δευτερόλεπτα να επιστρέψουν και τα παιδιά πίσω αλλά εκείνον το θόρυβο μετά , εκείνη τη λέξη "ευτυχώς" η φράση "μην ξαναγυρίσει εκείνο το μάθημα"και το σχόλιο της μικρής μου μαθήτριας."Δοξα τω Θεώ κυρία ,ξαναγίνατε άνθρωπος ευτυχώς" δεν θα το ξεχάσω ποτέ.

Από εκεί και πέρα έγινε η επεξεργασία της όλης κατάστασης.Συναισθήματα,συγκρίσεις εκπαιδευτικού του τότε με το σήμερα ,διδακτικής μεθοδολογίας,χαρακτήρα σχολείου (αυταρχικό-Δημοκρατικό) συγκρίσεις του χαρακτήρα της εκπαίδευσης ,όλα ειπώθηκαν και συζητήθηκαν..Καταλήξαμε σε συμπεράσματα του τύπου "Εκείνο το σχολείο εκείνη η σχολική ζωή οδηγούσε στο περιθώριο μαθητές που δεν ανταποκρίνονταν στα μαθήματά τους ","Κρινόσουν ως άνθρωπος από το αν ξέρεις το μάθημα και το βαθμό και όχι από τις δυνατότητές και ικανότητές σου σε άλλα¨","Σε μείωνε τόσο που σκεφτόσουν ότι είσαι ανίκανος και βλάκας","ο σεβασμός του δασκάλου με την συναισθηματική βία  που πήγαζε από τις φωνές και τη βέργα δεν ήταν σεβασμός αλλά φόβος που πίσω έκρυβε απέχθεια" ,"το σημερινό σχολείο έχει και δίνει άλλες δυνατότητες στους πιο αδύναμους μαθητές " "ο δάσκαλος είναι καθοδηγητής και όχι ελεγκτής γνώσεων " "ο σεβασμός πηγάζει από το σεβασμό στον εαυτό μας και στους κανόνες".
Η αλήθεια είναι πως τα παιδιά επαναλαμβάνουν πια ακόμα πολλές φορές όταν κάνουμε δραστηριότητες  πως είναι τυχερά που έχουν σήμερα αυτό το σχολείο ,αυτούς τους δασκάλους και πως το εκπαιδευτικό σύστημα θα πρέπει να γίνει έτσι που να μπορεί να δίνει περισσότερες ευκαιρίες στα παιδιά για γνώσεις αλλά και κατάρτιση  για όσους δεν θέλουν να ακολουθήσουν Πανεπιστημιακή μόρφωση  και αυτό για μένα είναι το πιο σημαντικό καθώς πια εκτιμούν τι έχουν και τι τους δίνουμε ..Βέβαια καμιά φορά όταν ψιλοξεφεύγει η κατάσταση στην τάξη η φράση μου"μήπως θα προτιμούσαμε εκείνο το σχολείο?" έχει γίνει πια το δικό μας μέσο επαναφοράς στην τάξη γιατί ακούγεται το κλασικό πια "ΟΧΙ κυρία..Φτου φτου μακριά" οπότε επανερχόμαστε στο κανονικό μας πλαίσιο..Έγινε μάλλον κανόνας συμπεριφοράς της τάξης  ως. "ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΧΘΕΣ."

Ενδεικτικά κείμενα που διαβάσαμε.
---------------------------------------------------

ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΔΑΣΚΑΛΟΣ

      Τα μαθήματα ήρχισαν με μίαν προσλαλιάν προς τους μαθητάς, εις την οποία είπα τα εξής περίπου:

         «Δεν είμαι από τους δασκάλους τους οποίους γνωρίσατε μέχρι τούδε. Θέλω να γίνω φίλος σας και όχι τύραννος, να σας φανώ ωφέλιμος και όχι να σας κάμω δειλούς και ταπεινούς· να με σέβεσθε και να με αγαπάτε και όχι να με τρέμετε. Μερικοί από σας άλλως τε κοντεύει να έχετε την ηλικίαν μου. Έως χθες ήμουν κι εγώ μαθητής και δεν επιθυμώ να με μισήσετε, όπως εμίσησα εγώ μερικούς από τους δασκάλους μου. Δε θ' απαιτώ να μαθαίνετε μεγάλα πράγματα, τα οποία δε θα σας αφήνουν καιρόν να παίζετε, ως απαιτεί η ηλικία σας. Αλλά τα ολίγα αυτά εννοώ να τα μαθαίνετε καλά. Φρονώ ότι με το γλυκύ θα κάμωμεν καλύτερα την εργασία μας, ενώ οι άλλοι δάσκαλοι νομίζουν απαραίτητον το ξύλον και τας ύβρεις. Σας παρακαλώ, μη με αναγκάσετε να πιστέψω ότι έχω άδικον και ότι έχουν δίκαιον οι άλλοι δάσκαλοι».

         Οι μαθηταί μου ήκουσαν τους λόγους μου με έκπληξιν, ήτις επί τέλος έγινε ακτινοβόλημα χαράς.

         «Λοιπόν, είσθε σύμφωνοι;» τους ηρώτησα.

         «Σύμφωνοι» απήντησαν.

          Και ετήρησαν την υπόσχεσίν τους, όπως ετήρησα κι εγώ την ιδικήν μου.

 Ιωάννης Κονδυλάκης, Όταν ήμουν δάσκαλος κι' άλλα διηγήματα, Αθήνα 1930

   --------------------------------------------------------

  Και ο Δημητρός συλλογίστηκε το δάσκαλό του, που έμπαινε κάθε μέρα στην τάξη κατσουφιασμένος κι άγριος, σαν να τον έδερνε κάθε πρωί ο πατέρας του. Δε θυμάται να γέλασε ποτέ.

- «Διατί εφόνευσεν ο Ηρακλής τας Στυμφαλίδας όρνιθας»

«Για να γεμίσει προσκέφαλα με τα πούπουλα», φώναξε ο Πανούτσος:

 Τα παιδιά γελάσανε, μα ο δάσκαλος σούφρωσε τα φρύδια του. Κατέβηκε άγριος από την έδρα κι έδωκε τέτοιο ξύλο στον Πανούτσο, που όλοι βουβάθηκαν. Μόνο με το Ζακυθινό δε θυμώνει• θα πεις, αυτός είναι καλός μαθητής και τα λέει όλα με τη σειρά:

- «Και ο θεός καταράστηκε τους πρωτοπλάστους και είπε στον Αδάμ να κερ¬δίζει τον άρτον του με τον ιδρώτα του προσώπου του».

Τα φρύδια του δασκάλου ξεσούφρωσαν και το πρόσωπο του έγινε μαλακότερο. ...«κι εσύ φίδι, να είσαι καταραμένο και να σέρνεσαι εις τους αιώνες με την κοιλίαν σου».

«Και πώς περπατούσε πρωτύτερα;» ρώτησε ο καημένος ο Δημητρός, μα έφαγε κι αυτός της  χρονιάς του.

Και να σου ορκίζεται ο Πανούτσος, πως αυτός ο δάσκαλος αύριο θα χαμογε¬λάει! Να το βλέπεις και να μη το το πιστεύεις!

                                                                                  Κατίνα Παπά, «Η εκδρομή του Δημητρού», 1935

.

 ΜΑΘΗΜΑ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑΣ

           Το παιδί του Παρνασσού ακούει Γεωγραφία. Ο σχολάρχης, μην μπορώντας να περπατήσει, καθόταν στην έδρα του με μια βέργα μακριά. Ένας χάρτης κρε­μόταν κοντά του στον πίνακα, κι εκεί φώναζε ένα ένα τα παιδιά με ονόματα ειδι­κά το καθένα: «κουτσουκέρα γίδα» ή «ρούσικο στιβάλι» ή «καλαπόδι» και άλ­λα παρόμοια. Τα φώναζε να ειπούν και να δείξουν το μάθημα. Αλίμονο αν ξε­χνιόταν ένα ποτάμι της Αμερικής ή ο αριθμός των κατοίκων από κάποια πόλη της. Η βέργα έπεφτε βροχή μαζί με τις βρισιές. Κι αυτό ήταν το μόνο που συγκέντρω­νε την προσοχή όλων μας. Μόλις τελείωνε όμως και φώναζε για μάθημα άλλο παιδί, γυρίζαμε αμέσως στη δουλειά μας. ΄Αλλοι διάβαζαν κλεφτά κάτω από το θρανίο το παρακάτω, άλλοι παίζαμε με κλωτσιές αθόρυβες, ώσπου να συγκε­ντρωθούμε πάλι με νέο ξύλο και νέες βρισιές. Και συλλογιζόμουν τώρα τη Γεω­γραφία που την είχα όλη μάθει απ' έξω, κι έβρισκα μονάχα πλήθος αριθμούς και ατέλειωτα μπερδεμένα ονόματα από ποταμούς, βουνά και πόλεις...

                                                                                                    Α. Δελμούζος, "Πώς έγινα δάσκαλος". 

 ------------------------------      

ΤΩΡΑ ΘΑ ΔΕΙΣ!!!

Το σχολείο μόνιμος βραχνάς αλλά και καταφύγιο. Γιατί όταν δεν είχε σχολείο, είχε δουλειά στο μαγαζί, θελήματα στο σπίτι. Μόνο που στο σχολείο έπρεπε να είσαι πάντα διαβασμένος και προσεχτικός, γιατί διαφορετικά έπεφτε ραβδί. Αυτά τα αναθεματισμένα μέρη του λόγου.

-  Πόσα είναι, Κούκο; ρώτησε την ημέρα εκείνη ο Τζαναβάρας και ήμουν βέβαιος ότι ευχόταν να μην τα ξέρω για να με λιανίσει.

-  Δέκα.

-  Για πες τα...

-  Άρθρο, όνομα ουσιαστικό, επίθετο, αντωνυμία, ρήμα, πρόθεση...

-  Αυτά είναι έξι, δεν είναι δέκα. Τι τα 'κανες τ' άλλα; Φτου κι απ' την αρχή:

-  Άρθρο, όνομα ουσιαστικό, επίθετο, αντωνυμία, ρήμα...

-  Τώρα τα 'βγαλες πέντε! Είσαι με τα καλά σου;

-  Όρθιος, εκεί με τους άλλους!

Ευτυχώς που υπήρχε παρέα, η οποία έφτασε στο τέλος να είναι αριθμητικά μεγαλύτερη από τα μέρη του λόγου.

- Γιατί δε διαβάσατε, ρε; τσίριξε. Τσιμουδιά.

Από ένα αστραφτερό χαστούκι στον καθένα. Και καθώς το δεχτήκαμε όλοι περίπου ατάραχοι, μας περνάει και δεύτερο χέρι από το άλλο μάγουλο. Και κάποια στιγμή βγάζει αφηνιασμένος τη λουρίδα και μας λιανίζει τα πόδια.

- Αύριο να μου το 'χετε γράψει είκοσι φορές στο τετράδιο και να το ξέρετε φαρσί!

Δημήτρης Γκιώνης.

Γονείς, μη "λιθοβολείτε"τα παιδιά σας!!

Πολλές φορές ως εκπαιδευτικοί έχουμε δει τους μαθητές μας να κλαίνε,να απελπίζονται. Έχουμε δει τους  μαθητές μας να μετατρέπονται κυριολεκτικά σε ανθρώπινο ράκος όταν δίνουμε βαθμολογίες γραπτών δοκιμασιών ή τους ελέγχους απόδοσης..Παιδιά κλαίνε,θυμώνουν με τον εαυτό τους ,δεν ξέρουν πως να ξεσπάσουν και μετατρέπονται σε σκιές μέσα στις τάξεις ή γίνονται επιθετικοί προς τον εκπαιδευτικό τους αλλά και προς τους συμμαθητές τους.

Πάντα η ίδια απάντηση όταν τα ρωτάς "τι έχεις "και πάντα με τον ίδιο τρόπο.

"Θα με μαλώσουν ΑΝ ΔΕΝ ΦΕΡΩ καλό βαθμό και αν δεν ανεβάσω το βαθμό μου"ή "Τι θα πω στη μαμά μου ή στο μπαμπά μου?Πώς θα τους πω ότι πήρα 7 ή 17 ή 57%?  Φοβάμαι..Πώς να τους το πω?"και εκεί το παιδί ¨σπάει¨ και  σαν εκπαιδευτικός έχεις να παλέψεις με τους φόβους αυτού του παιδιού και ταυτόχρονα να το κάνεις να δει τη μοναδικότητά του.

ΓΟΝΕΙΣ αναγνωρίζετε  κάπου τον εαυτό σας?Πιστεύετε ότι αυτό το λέει το παιδί σας?Για σκεφτείτε λίγο πιο προσεκτικά.Ναι είστε αρκετοί -μην πω πολλοί-οι γονείς που έχετε προκαλέσει στα παιδιά σας όχι μόνο τα συναισθήματα αλλά και τις αντιδράσεις που προανέφερα.
Ακούμε από  πολλούς γονείς την κλασική κουβέντα"Δεν με πειράζει αν φέρει 9 ή 8 η 18 ή 108 .Με ενδιαφέρουν άλλα που θέλω να κατακτήσει" . Μα τότε πως βλέπουμε στα μάτια των παιδιών σας την απόγνωση,το φόβο,τον τρόμο,την κριτική,το πόσο πιεσμένα είναι?Κάτι πάει λάθος.Κάτι δεν λέτε σε εμάς. Γιατί τα παιδιά σας τα βλέπουμε ,τα ζούμε ..
Είστε εσείς που βγαίνετε έξω και καμαρώνετε για τους βαθμούς που πήρε το παιδί σας,για το απουσιολόγιο που του έδωσαν ,για τη σημαία που θα κρατήσει  έχοντας το όμως πιέσει τόσο πολύ που το παιδί σας είναι στην τάξη κυριολεκτικά μια μηχανή που σκέφτεται πως θα ικανοποιήσει τους γονείς του και δεν κοιτάει να μάθει για αυτόν.Το δικό σας "θέλω " προσπαθεί  να καλύψει  και αν δεν το καταφέρει  εσείς σαν γονείς προσφεύγετε στην κακή κριτική.
Είστε εσείς που λέτε πως νοιάζεστε για το καλό του μα όταν δεν μπορεί να κάνει κάτι τα βάζετε με τον εκπαιδευτικό αλλά  και με το ίδιο σας το παιδί απαιτώντας από αυτό να μάθει όλα αυτά που και  εσείς πιθανόν δεν συγκρατήσατε ποτέ στο σχολείο και δεν θυμάστε και σήμερα παρόλο που σας τα δίδαξαν προχωρώντας μάλιστα ακόμα παραπέρα στο χειρότερο στάδιο .Προχωράτε στο να το συγκρίνετε με άλλα παιδιά ή να συγκρίνετε τα άλλα παιδιά με το δικό σας

Και το παιδί σας έρχεται στο σχολείο κυνηγώντας το δικό σας "Θέλω",φοβάται μη σας απογοητεύσει,μην πέσει στα μάτια σας ,μη χάσει το "μπράβο σου παιδί μου"γιατί μάθατε να του το λέτε μόνο κοιτώντας τους βαθμούς του και όχι προσέχοντάς το πχ σε ένα παιχνίδι που ακολουθεί τους κανόνες.
Δεν μπορείτε να καταλάβετε σε τι μετατρέπετε τα παιδιά σας έτσι?Δεν μπορείτε να σκεφτείτε τι ενήλικο δημιουργείτε ..Κάθε νόμισμα έχει 2 όψεις. Έτσι έχουμε και 2 αντιδράσεις παιδιών
Και από τις δύο πλευρές έχουμε παιδιά που τρελαίνονται κυριολεκτικά από τη χαμηλή (για εσάς ) βαθμολογία.
Η μία πλευρά έχει παιδιά που κλαίνε,που ακόμα και αν γνωρίζουν τις αδυναμίες τους εκλιπαρούν κυριολεκτικά για ένα καλύτερο βαθμό και  γίνονται ικέτες για να μη χάσουν τη δική σας αγάπη (γιατί του μάθατε πως η αγκαλιά και η αγάπη πάει με το βαθμό στα μαθήματα αλλά και με  τις επιτυχίες του) αλλά και επειδή φοβούνται τις φωνές σας ,έχει παιδιά που απομονώνονται από το σύνολο και δεν μιλάνε ειδικά αν δεν έχουν διαβάσει καλά επειδή φοβούνται μην αλλάξει ο βαθμός τους και κρύβονται πίσω από τους συμμαθητές τους του μπροστινού θρανίου,παιδιά που έρχονται στο σχολείο και μας λένε"με τρέλανε κυρία.40 ΑΣΚΗΣΕΙΣ μου έβαλε η μαμά να κάνω " και  σε  παρακαλάει να δώσεις 4 παραπάνω εσύ για να γλιτώσει το μαρτύριο των ασκήσεων στο σπίτι,παιδιά που σου λένε"δεν με καταλαβαίνει κυρία ..Εξηγώ πως προσπαθώ αλλά με πιέζει στο σπίτι ΠΟΛΥ.Δεν με καταλαβαίνουν" και εσύ ξέρεις πως πραγματικά προσπαθεί αλλά "δεν το χει" στο βαθμό που οι γονείς περιμένουν και αναρωτιέσαι γιατί δεν βλέπουν τα άλλα που έχει το παιδί τους.
    Από την άλλη πλευρά του νομίσματος έχουμε την άλλη αντίδραση. Περιλαμβάνει αυτά που προανέφερα  αλλά έχει και άλλα...Είναι οι μαθητές που γράφουν στα τετράδιά τους ή στα θρανία τους "είμαι ηλίθιος"όταν δεν παίρνουν μπράβο σε ένα διαγώνισμα ,που "κλέβουν "στα διαγωνίσματα για να μη σας ακούν να λέτε"τι βαθμό πήρες".,που αρχίζουν και συμπεριφέρονται εριστικά στους συμμαθητές τους ειδικά σε αυτούς που δεν είναι καλοί μαθητές ,που προκαλούν προβλήματα γιατί μεταφέρουν την πίεση που νιώθουν στο σπίτι στο σχολείο,είναι το παιδί σας που όλη του η ζωή γίνεται το κυνήγι του βαθμού σαν να είναι πράγματι αυτό και προσπαθεί να κάνει ό,τι μπορεί (ακόμα και να παραβεί κανόνες)για να το πετύχει..Είναι το παιδί που η αριστεία είναι το φάρμακο για όλα  και που αν δεν είναι άριστος είναι "ενα μηδενικό¨"Και αλίμονο αν αυτός ο μαθητής χάσει κάτι..Χάνει τη γη από τα πόδια του..Θεωρεί πως χάνει την κυρίαρχη θέση του.

ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΥΟ πλευρές του νομίσματος έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα.Παιδιά σε άσχημη ψυχολογική

κατάσταση.Παιδιά που όλη τους η ζωή είναι οι σχολικοί βαθμοί.Παιδιά που  νιώθουν ανεπαρκή,"χαζά""καθυστερημένα" τα ίδια(είναι λέξεις παιδιών ΄που ακούμε σε περιπτώσεις βαθμολογιών)παιδιά που φοβούνται την αντίδραση των γονιών τους επειδή κυριολεκτικά τα ισοπεδώνουν..Και εμείς βλέπουμε  τις αντιδράσεις  τους τις αναγνωρίζουμε  και σε αρκετές περιπτώσεις προχωρούν ακόμα παραπέρα μα εκεί είναι αδύνατο να επέμβουμε μόνοι μας .Πολλές φορές κρίνεται απαραίτητο να παρέμβει  ειδικος παιδοψυχολόγος γιατί η "ζημιά " στην ψυχή του παιδιού είναι πιο μεγάλη και η πληγή του  πιο βαθιά αλλά δυστυχώς πολλοί γονείς δεν μας ακούτε όταν σας το προτείνουμε..Και φτάνουμε στην εφηβεία και εκεί είναι που αυτά τα παιδιά στις εξετάσεις για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ αν αποτύχουν θεωρούν πως τελείωσε η ζωή τους και δυστυχώς κάθε χρόνο πολλά  από αυτά φτάνουν ακόμα και στο σημείο  να κάνουν κακό στον εαυτό τους..

Γονείς μη λιθοβολείτε τα παιδιά σας.Δεν έχουν όλα αυτά που εσείς ονειρεύεστε .Δεν μπορούν να κατέχουν όλα τα γνωστικά αντικείμενα που εσείς πιστεύετε πως είναι θέμα τακτικής και προγραμματισμού να  μάθουν και τα πιέζετε να τα καταφέρουν.Αποδεχτείτε και το 8 και το 15 και το 50 σε ένα μάθημα αν βλέπετε πως το παιδί σας προσπαθεί και δεν τα καταφέρνει. Έχει άλλα τόσα θετικά στοιχεία που θα πρέπει να δείτε. Αγκαλιάστε το παιδί σας για αυτό που είναι και όχι για αυτό που ΘΑ ΘΕΛΑΤΕ να είναι...

Πως να φτιάξετε εύκολα Λαμπάδες για την Ανάσταση οικονομικά και εύκολα.

"Μάθε τέχνη και άστηνε και αν πεινάσεις πιάστηνε."Σήμερα σας παρουσιάζουμε την τέχνη της διακόσμησης λαμπάδων για το Πάσχα .Ε΄είπαμε να μάθουμε και κάτι ακόμα πέρα από τα μαθήματα..Τέχνη είναι ποτέ δεν ξέρεις (αστειεύομαι βέβαια).Η αλήθεια είναι πως είναι υπέροχο να βλέπεις μια λευκή λαμπάδα να αποκτά χρώμα και να γίνεται μικρό έργο τέχνης.
.Δείτε σήμερα στο κανάλι μας "ΠΑΙΔΕΙΑ ΤV " τους μικρούς μου μαθητές να σας δείχνουν τις τεχνικές αλλά και το πόσο εύκολο είναι να διακοσμήσετε μια λαμπάδα και τολμήστε το και εσείς.Θα ξετρελαθούν μικρά και ...μεγάλα παιδιά!!
.Εμείς πάντως τα καταφέραμε μια χαρά ..Νομίζω..
Και για άλλη μια φορά να ευχαριστήσω τους γονείς τους που ΄μας έδωσαν τα υλικά για να δημιουργήσουμε.. Και όταν δημιουργούν οι μαθητές μου το κάνουν με μεράκι και αστείρευτη  έμπνευση οπότε  κάνουν υπέροχα πράγματα!!

"Mίλα παιδί μου .Απλά μίλα."

Με κοιτάς με τα τεράστια μεγάλα μάτια σου γεμάτα απορία και όμως δεν μου μιλάς..Σε παρακολουθώ που προσπαθείς να σαι στην τάξη αόρατος..Μα δεν μπορείς.Κάποια στιγμή κάτι θα γίνει και όταν θα σου πω "μίλα μου"η γλώσσα σου δένεται ,κοκκινίζεις,ντρέπεσαι.. Δεν θέλεις να φαίνεσαι ..Είσαι ντροπαλός και τα χάνεις εύκολα..Και τότε σκύβεις το κεφάλι. ΜΗ σήκωσέ το ψηλά..Κοίτα με  απλά κοίτα με..ΕΜΕΝΑ ΚΟΙΤΑ.Μίλα μου.

Με κοιτάς και δεν μου λες τι περνάς.Χάνεις τις ώρες σου ζωγραφίζοντας και μιλώντας με τους διπλανούς σου.Δεν σε ενδιαφέρει το μάθημα .Και γιατί να σε ενδιαφέρει?Για σένα είναι δύσκολο ,κουραστικό να με ακούς να μιλάω να συζητάω με τα άλλα παιδιά.Εσύ δεν μπορείς γιατί δυσκολεύεσαι να κρατήσεις πληροφορίες στο μυαλό σου καθώς διαβάζεις και έτσι ξέρεις λιγότερα από τους άλλους και ξέρεις πως τα μπερδεύεις ...Μα εσύ δεν μιλάς..Δεν μου μιλάς... ΜΙΛΑ ΜΟΥ.Εδώ είμαι .Κοιτα με .Μίλα μου.
   Κάθεσαι εκεί έξω και τα μάτια σου είναι σκυθρωπά ,μελαγχολικά,σκοτεινά.Φοβάσαι..Ναι φοβάσαι.Φοβάσαι πάλι μήπως σε κοροϊδέψουν μπροστά στους συμμαθητές σου και για να μην το κάνουν απομονώνεσαι.Σε βλέπω..Σου μιλάω.Μα εσύ δεν είσαι καρφί.Μπορείς να το περάσεις μονάχο σου αυτό.Μπορείς.Και σκύβεις το κεφάλι..Δεν θα μου πεις πάλι? Κοίτα με ΜΙΛΑ ΜΟΥ.

  Στο σπίτι οι στιγμές που περνάς είναι δύσκολες. Δεν μιλάς.ΤΙ να πεις?Ο μπαμπάς δεν δουλεύει ,η μαμά τα κουτσοφέρνει και εσύ ?Εσύ δεν θα πεις στους γονείς σου για την εκδρομή που θέλεις να πας αλλά δεν θα πας γιατί η οικογένειά σου δεν έχει τα χρήματα να σε στείλει.Και έρχεσαι σχολείο  και λες "εμένα δεν με ενδιαφέρει.Δεν θέλω να έρθω"Και κάθεσαι στην καρέκλα σου με κοιτάς και δεν μιλάς..ΜΙΛΑ ΜΟΥ!!!

Ο φίλος σου πια δεν είναι φίλος σου.Παρανόμησε και το είδες,το ξέρεις και δεν θέλεις άλλο να είσαι μαζί του.Σε εκβιάζει,σου λέει πως θα κάνει κακό σε κάποιον δικό σου αν μιλήσεις.Και εσύ σιωπάς.Και όσο σιωπάς τόσο χειρότερα σε βάζει μέσα σε ένα παιχνίδι που δεν είναι παιχνίδι και δεν είναι δικό σου.Μη φοβάσαι..Μην τον ακούς ΜΙΛΑ ΜΟΥ.

Στο σπίτι δεν θέλεις να πας.Φοβάσαι τους καυγάδες.Φοβάσαι πως θα ξεσπάσουν πάλι πάνω σου.Μα πηγαίνεις.Δεν έχεις άλλη επιλογή.Είναι το σπίτι σου ,οι γονείς σου ,η ασφάλειά σου. Έτσι λες για να πείσεις τον εαυτό σου..Και για άλλη μια φορά κλείνεσαι φοβισμένο στο δωμάτιο.Και κλείνεις τα φώτα και παρακαλάς να μην έρθει μέσα ο δράκος της ψυχής σου για να σου δείξει άλλη μια φορά ποιος είναι το αφεντικό..Τα σκεπάσματα δεν θα σε προστατέψουν.Δεν σε προστατεύουν και το παιδικό κορμάκι σου γεμίζει μελανιές ..Μα δεν μου λες τίποτα..Θα αλλάξουν λες τα πράγματα.Ναι να το λες αλλά ΜΙΛΑ ΜΟΥ..

Νιώθεις θυμωμένος,εκνευρισμένος,οργισμένος,ξεσπάς όπου βρεις και σε ό,τι βρεις,.Δεν σε νοιάζει ο κόσμος σου ,οι γύρω σου .Όλοι φταίνε για αυτό που ζεις.Όλοι είναι υπεύθυνοι για ό,τι περνάς.Και βρίζεις σπας επιτίθεσαι ουρλιάζεις,καταστρέφεις..Είσαι οργισμένος μα δεν ξέρεις το γιατί..Για αυτό είμαι εδώ..Μίλα μου..

ΜΙΛΑ ΜΟΥ ..Μίλα σε κάθε άνθρωπο που εμπιστεύεσαι ,σε κάθε μεγαλύτερο που νιώθεις πως μπορεί να σε προστατέψει από αυτά που σε καταστρέφουν.Μίλα .Μίλα μας.Μην αφήνεις τη σιωπή να σε διαλύσει γιατί θα σε διαλύσει..Δεν έχει όρια η σιωπή .Μόνο ένα βήμα κάθε φορά και πιο μακριά σε πάει. Ένα βήμα πιο μέσα στο σκοτάδι και στο μηδενισμό. ΜΙΛΑ παιδί μου. ΑΠΛΑ ΜΙΛΑ..Και εγώ ξέρω..Από εκεί και πέρα ξέρω ...Και δεν θα σαι μονάχο σου.Θα μαι εκεί.Δεν θα σου κάνω κακό.Δεν έχω λόγο να σου κάνω κακό.Αντίθετα να σε βοηθήσω θέλω  και νομίζω μπορώ.Ξέρω τι να κάνω.Απλά μπορώ....Απλά μίλα ΜΟΥ..

Εκπαίδευση στα ΜΜΕ(Media Literacy Education).Μια διδακτική προσέγγιση.

Τι είναι η εκπαίδευση για τα ΜΜΕ?

Ο David Buchingham  στο βιβλίο του 'Εκπαίδευση στα ΜΜΕ"ορίζει ως "Media education" ή αλλιώς "Eκπαίδευση στα ΜΜΕ" τη διαδικασία διδασκαλίας και μάθησης των μέσων ενώ ως "Media Literacy"- "Αλφαβητισμό στα ΜΜΕ", το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας της γνώσης και τις δεξιότητες που αποκτούν οι μαθητές.Στο βιβλίο του προτείνει να αντιμετωπίζονται τα ΜΜΕ ως μέσο προετοιμασίας για να μπορούν οι νέοι να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις και να μην επηρεάζονται από αυτά.
Μερικά θεωρητικά στοιχεία.

 Η "Εκπαίδευση για τα ΜΜΕ" δυστυχώς στη χώρα μας καταλαμβάνει ένα μικρό κομμάτι στην εκπαίδευση είτε στη Α/θμια είτε στην Β/θμια  και περιορίζεται μόνο στη θέληση αυτών των εκπαιδευτικών που αναλαμβάνουν ολοκληρωμένα προγράμματα αγωγής υγείας  ενώ ,δυστυχώς ,στα ΠΤΔΕ από όσα γνωρίζω προσωπικά δεν υπάρχει αντίστοιχο μάθημα..
Η προσπάθεια των εκπαιδευτικών αυτών που ασχολούνται με  τη "Μedia Literacy Education" δεν είναι αφοριστική και δεν προσπαθεί να πείσει τα παιδιά να βγάλουν τα "μιντιακά μέσα" από τη ζωή τους.Στην κοινωνία της πληροφορίας και της εικόνας, εκείνο που προσπαθούν να κάνουν,  είναι να εκπαιδεύσουν τα παιδιά  ώστε να ελέγχουν τι βλέπουν, να κρίνουν  και να διακρίνουν πίσω από ό,τι βλέπουν την πραγματικότητα.
   Θεωρείται από πολλούς  εκπαιδευτικούς πως η χρήση  και μόνο των τεχνολογιών κατά τη διάρκεια του μαθήματος βοηθάει στην ανάπτυξη δεξιοτήτων που σχετίζονται με το μιντιακό γραμματισμό -αλφαβητισμό  .Δυστυχώς όμως αυτό δεν ισχύει.Αν απλά χρησιμοποιείς τα μέσα χωρίς να υπάρχει κριτική  προσέγγιση και ανάλυση ,επεξεργασία.αξιολόγηση  και παραγωγή (ως απόδειξη εμπέδωσης όλων των προηγούμενων ) ,το μόνο που κάνουμε είναι να οδηγούνται τα παιδιά  στο να μιμούνται όσα βλέπουν και μάλιστα να παίρνουν τα μηνύματα  αυτοματοποιημένα .Μετατρέπουμε δηλαδή τα παιδιά σε δέκτες μηνυμάτων που τα αναπαράγουν χωρίς να τα έχουν επεξεργαστεί.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι τα μέσα κυριαρχούν στη ζωή μας.Τα παιδιά μας από μικρή ηλικία τα χρησιμοποιούν ,παρακολουθούν ανελλιπώς τηλεόραση ,μπαίνουν στον υπολογιστή,περιηγούνται σε διάφορες σελίδες και διαβάζουν ενώ βλέπουν βίντεο με κάθε είδους μη ελεγμένες ή επικυρωμένες απόψεις ,ή περιηγούνται σε σελίδες που καλυμμένες πίσω από δήθεν εμπεριστατωμένες πηγές περνούν τα δικά τους μηνύματα.Οι εικόνες αυτές επηρεάζουν τα παιδιά και πολλά διαμορφώνουν μια πλασματική δυστυχώς θεώρηση του τι είναι αληθινό  και πως λειτουργεί ο κόσμος.Τα ΜΜΕ έχουν μεγάλη δύναμη στα παιδιά μας και αυτό πρέπει να το ξέρουμε οπότε ο μιντιακός αλφαβητισμός και η εκπαίδευση των Μέσων είναι επιβεβλημένη .

ΤΡΟΠΟΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ στη διδασκαλία μας..
Ολοι χρησιμοποιούμε στην τάξη μας τη δύναμη της έντυπης και ηλεκτρονικής εικόνας ή ακόμα και βιντεο.Οπότε δεν μιλάμε για ένα ξεχωριστό γνωστικό αντικείμενο αλλά ένα αντικείμενο που ενσωματώνεται από πολλούς στο μάθημά μας.
Σε κάθε τάξη μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και χρησιμοποιούμε μιντιακά μέσα..Από τη Α δείχνοντας στα παιδιά της Α τάξης πχ κινούμενα σχέδια με το "Μικρό Νικόλα"μέχρι την Στ ΄τάξη όπου στα αντίστοιχα μαθήματα όλων των αντικειμένων μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε από ταινίές μέχρι εικόνες ή έργα τέχνης ή βίντεο μουσικής κλπ..Το σίγουρο είναι πως αν παραμείνουμε μόνο στην ¨επιφάνεια "΄του θέματος αυτό που καταφέρνουμε είναι να περάσουμε στα παιδιά το μήνυμα "Ο δάσκαλός/α μας μας βάζει βίντεο.Όσα βλέπουμε σε αυτά ,αφού στηρίζουν το μάθημά μας και τα χρησιμοποιεί ο κύριος ως αληθή δεδομένα,ό,τι μας περνάνε είναι αληθινά..Αρα ότι βλέπουμε είναι αληθινό και σωστό"και έτσι τα παιδιά το δέχονται ως αυθεντία. Νομίζω καταλάβατε το λάθος να χρησιμοποιούμε τα ΜΜΕ ως πηγές αφήνοντάς τες ασχολίαστες. .Ακόμα και το καλύτερο μιντιακό αποτέλεσμα πρέπει να κρίνεται ως προς το τι πέτυχε και γιατί.

ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΩΣ(διδακτική προσέγγιση)

• Παρακολουθούμε ένα βίντεο που έχει σχέση με κάποιο αντικείμενο που διδάξαμε..
• Ανάλυση περιεχομένου λοιπόν και αφού κάνουμε επεξεργασία ως προς τη σύνδεση με το μάθημα προχωράμε στο επόμενο βήμα..
• Ανάλυση πλαισίου .Που κινείται αυτό που είδαμε,σε ποια εποχή κλπ(ανάλογα με το μιντιακό θέμα που επιλέξαμε.Είναι αδύνατο να σας δώσω εγώ συγκεκριμένα πλαίσια γιατί είναι πολλά τα θέματα και το τι θα επιλέξουμε.
• Μελέτη ανάλογων περιπτώσεων με παρόμοια θέματα που δίνονται από διαφορετική σκοπιά και με διαφορετικό τρόπο ή ακόμα και λόγο.
• Ο τρόπος προσέγγισης του θέματος ΚΑΙ ΤΙ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ο συγκεκριμένος τρόπος ,παρουσίαση άλλων τρόπων προσέγγισης.
• Το κατα πόσο είναι ρεαλιστικό  και αντικειμενικό και αν φέρει υπογραφή του δημιουργού .
• Τα μέσα που χρησιμοποιούνται για να μας πείσουν
• Σε ποιο κοινό απευθύνονται και γιατί.
• Το αν (στην περίπτωση πχ μιας ταινίας ) παρουσιάζονται στερεότυπα και ποιος ο λόγος υπαρξής τους..
• Τα είδη πειθούς που χρησιμοποιούνται ,η εικόνα,ο ρόλος της μουσικής,ο τρόπος λήψης και εστιασμός στο πρόσωπο κ.α .'
• Ποιον εξυπηρετεί  το υλικό που αναλύουμε(βιομηχανία θεάματος,τηλεθέαση ,προσωπικό όφελος-αυτοπροβολή ,
• Πως γίνεται ή  που η διακίνηση του υλικού που παρατηρούμε

Είναι πάρα πολλά αυτά που θα μπορούσα να αναφέρω μα θεωρώ πως αυτά είναι τα πιο βασικά για την βαθμίδα που υπηρετούμε ..
 Το σχολικό πρόγραμμα δεν ενδείκνυται σε πολλές περιπτώσεις για μελέτη όλων αυτών αλλά ,καθώς μέσα στο πρόγραμμά μας έχουμε και την ευέλικτη ζώνη και το δικαίωμα ένα ποσοστό των ωρών διαφόρων μαθημάτων να το χρησιμοποιήσουμε για μια διαφορετική προσέγγιση κάποιου μαθήματος ,με προσεκτικό σχεδιασμό μπορεί να το χειριστείτε.
Το πιο εύκολο που θα μπορούσα να προτείνω είναι αν πχ. παρακολουθήσετε με τους μαθητές σας μια ταινία με κάποιο θέμα την ώρα του μαθήματος να αναλύσετε το περιεχόμενο και τους στόχους που θέσατε και να αφιερώσετε ένα δίωρο της ευέλικτης στα επόμενα στάδια αναλύοντας κάθε φορά διαφορετικά στοιχεία από όσα σας παρέθεσα.'
Επίσης αν μέσα σε διάστημα ενός μήνα είχατε κάνει χρήση πολλών μιντιακών μέσων  να βρείτε 2 από αυτά τα οποία θα εξυπηρετούσαν τους ανωτέρω σκοπούς..
Σκοπός μας ως εκπαιδευτικοί είναι να μάθουμε τα παιδιά να βλέπουν πίσω απο την εικόνα και φυσικά να εκπαιδευτούν στο να γίνουν κριτικοί μιντιακοί αποδέκτες..

-----------------------------------------
Επιπλέον για να δώσω το έναυσμα για να ασχοληθείτε με την εκπαίδευση στα ΜΜΕ παρακολουθήστε το παρακάτω βίντεο που προσωπικά θεωρώ πως μπορεί να ικανοποιήσει πολλά από όσα ανέφερα.Επιλέξτε από τα παραπάνω όσα θεωρείτε εσείς πως μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ανάλογα με το σκοπό που έχετε θέσει και είμαι σίγουρη πως θα βγάλετε πολλά συμπεράσματα για το αν και πόσο οι μαθητές μας έχουν μιντιακή εκπαίδευση..




* David Buchingham

Καθηγητής Παιδαγωγικής

Διευθυντής του Κέντρου για τη Μελέτη του παιδιά, τη νεολαία και τα Μέσα Ενημέρωσης (CSCYM) στη Μεγάλη Βρετανία

Ο David Buckingham είναι ένας από τους κορυφαίους διεθνείς ερευνητές στον τομέα της εκπαίδευσης στα μέσα επικοινωνίας, καθώς και στην έρευνα για τα παιδιά και τις αλληλεπιδράσεις των νέων με τα ηλεκτρονικά μέσα. Έχει δημιουργήσει πάνω από 20 εξωτερικά χρηματοδοτούμενα ερευνητικά προγράμματα σχετικά με τα θέματα αυτά τα οποία  χρηματοδοτούνται από οργανισμούς, όπως το Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο Έρευνας, το Συμβούλιο Τεχνών της Αγγλίας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και το Gulbenkian, Macarthur, από τα ιδρύματα  Spencer και Nuffield  και έχει διατελέσει σύμβουλος σε οργανισμούς όπως η UNESCO  των Ηνωμένων Εθνών,  τον Ofcom, και στο Ινστιτούτο για την  Έρευνα Δημόσιας Πολιτικής.

Είναι ο συγγραφέας, και  συν-συγγραφέας ή επιμελητής  24 βιβλίων, και περίπου 200 άρθρων  και κεφαλαίων  βιβλίων. Το έργο του έχει μεταφραστεί σε 15 γλώσσες.Σαν Καθηγητής ο David Buckingham υπήρξε επισκέπτης ερευνητής στο Annenberg School  Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, Επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, και επισκέπτης καθηγητής στο Νορβηγικό Κέντρο Παιδικής Έρευνας. Έχει διδάξει σε  συνέδρια σε περισσότερες από 25 χώρες σε όλο τον κόσμο, και το έργο του έχει διαδοθεί μέσω  έντυπων και ραδιοτηλεοπτικών  μέσων όχι μόνο σε εθνικό αλλά και διεθνές επίπεδο.

•